Hoe wordt een meervoudige persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd?

Een meervoudige persoonlijkheidsstoornis is een psychische stoornis, die is hernoemd tot een dissociatieve identiteitsstoornis. De naamswijziging vond plaats omdat er een hoge mate van dissociatief gedrag aan deze aandoening kleeft. Er is geen definitieve test voor deze aandoening en het wordt gediagnosticeerd nadat een aantal gespecialiseerde en specifieke screeningtools zijn gebruikt.

Getrainde specialisten in de geestelijke gezondheidszorg voeren gespecialiseerde testen uit om elke andere mentale stoornis, die de symptomen of signalen zou kunnen verklaren die de patiënt ervaart, uit te sluiten. Deze diagnose kost tijd. De meeste mensen, die uiteindelijk gediagnosticeerd worden met een dissociatieve identiteitsstoornis (DID), zijn meestal al een aantal jaren onder behandeling bij een specialist in de geestelijke gezondheid.

Een dissociatieve identiteitsstoornis gaat meestal samen met andere emotionele aandoeningen, waaronder een posttraumatische stressstoornis, de persoonlijkheidsstoornis borderline en andere persoonlijkheidsstoornissen.

Vaak zal een persoon, die ergens van wordt verdacht, doen alsof hij een meervoudige persoonlijkheidsstoornis heeft omdat het in zijn voordeel kan werken om deze diagnose te hebben.

Een gestructureerde interviewtool is vaak de beste manier om te bepalen of de persoon daadwerkelijk aan deze aandoening lijdt. De meeste mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis zijn meestal tussen de 20 en 40 jaar oud. Ze zijn waarschijnlijk meerdere keren in het ziekenhuis opgenomen en ze zijn al gediagnosticeerd met manische depressie of schizofrenie.

Er zijn een aantal criteria waaraan moet worden voldaan voordat de diagnose kan worden gesteld.

Twee of meer verschillende identiteiten moeten zichzelf presenteren, elk met zijn eigen patroon van interpreteren en denken over de omgeving en zichzelf.
Ten minste twee van deze identiteiten nemen herhaaldelijk de controle over het gedrag van de persoon.
De persoon kan zich geen belangrijke persoonlijke informatie herinneren, die te belangrijk en te uitgebreid is voor gewoon reguliere vergeetachtigheid.
De symptomen zijn niet te wijten aan het directe effect van een legaal of illegaal middel of aan een medische aandoening zoals epilepsie.
Het beoordelingsproces omvat een gedetailleerd overzicht van de kindertijd van de persoon en andere mentale omstandigheden. De persoon, die de test afneemt, zal ook vragen om een volledig lichamelijk onderzoek door een arts om zo lichamelijke aandoeningen uit te sluiten.

Na het elimineren van enige lichamelijke ziekte, sluit de arts vervolgens psychotische stoornissen uit. Als de arts nog steeds DID vermoedt, wordt er een screeningstest afgenomen, gevolgd door specifieke aanvullende testen.

Er is een psychologische expert voor nodig om deze aandoening te kunnen diagnosticeren. De diagnose kost vanwege de uitgebreide geschiedenis, die moet worden bekeken en de testen die hierbij betrokken zijn, tijd. Er is nog steeds veel controverse over de vraag of deze stoornis wel daadwerkelijk bestaat.